Een crisis is een situatie waarin een vitaal belang van de samenleving is aangetast of dreigt te worden aangetast. Een crisis treft vaak een groot gebied en vraagt om urgente en zware bestuurlijke coördinatie, beheersing en voorlichting.

Dit alles is van toepassing op de gevolgen van klimaatverandering. Zowel (inter)nationaal als lokaal bij ons in Olst-Wijhe, is er nog steeds geen fundamentele aanpak geformuleerd, niet op individueel en niet op beleidsniveau. We denken dat het leggen van zonnepanelen op ons dak of het aanschaffen van een klimaatvriendelijk warmtesysteem genoeg is. Maar dat beslaat slechts 19 % (!) van onze individuele CO2-voetafdruk. We vergeten voor het gemak de rest zoals met het vliegtuig of de auto op vakantie gaan en de vele spullen die we kopen. Die spullen komen vaak ook nog eens helemaal uit China waardoor daar de CO2-uitstoot de pan uit rijst, iets waar wij dus ook verantwoordelijk voor zijn. 

De gemeente Olst-Wijhe loopt achter de feiten aan. Tot dusver zijn er alleen actieve stappen gezet om het elektriciteitsverbruik in de gemeente te verduurzamen via zonnepanelen en windmolens. Maar er wordt te weinig gedaan om het gebruik van gas naar beneden te brengen. Er staan wel plannen op papier maar de uitvoering blijft achter. En ook een actief en samenhangend beleid om de CO2-voetafdruk van verkeer, landbouw en huizenbouw aan te pakken, ontbreekt. Kortom: de aanpak van het klimaatprobleem binnen onze gemeente is volstrekt onvoldoende. We benoemen (soms) de urgentie maar handelen daar niet naar.